En la valo Morjeno kuras la rivero Arko. Ĝi prezentas diversajn aspektojn laŭ la lokoj kien oni rigardas ĝin. Alvenante en la vilaĝon Lanslevillard kie ni loĝas, ĝi kuras en interkrutejo.
Pli alte ĝi kuras en pli larĝa spaco kie antaŭ tre longe straris glaciejoj.
Ankoraŭ iom pli alte, paŝante al la fonto, la rivero mallarĝiĝas.
Antaŭ multaj jaroj, ni celis supergrimpi ĝis la fontoj de la rivero Arko. La deklivo videbla ĉi tie estas kruta sed poste sur pli ebena tereno ni neniam trovis la ĝustan lokon de la fonto. Ĉi-jare ni restis malsupre.
Kiam oni promenadas en la montaro, ie kaj ĉi tie troviĝas akvofaloj pli malpli grandaj.
Sed, grandaj aŭ malgrandaj, ĉiuj iras en la suban riveron Arko kiu iom post iom pligrandiĝas ĝis la fino de la valo.
Tiam ĝi alvenas en pli grandan riveron kies nomo estas Isero. Tiu Isero sin ĵetas en la grandan riveron Rono kiu finfine atingas la maron Mediteraneo.
