"Post malpli ol 15 minutoj niaj pereoj estas gigantaj. Mi provas kalkuli miajn homojn, kuŝiĝantajn ĉirkaŭ mi: el 188 ni restas nur 13 kaj unu oficiro. La kugloj risaltas ĉirkaŭ ni kiuj staras tie sen la plej eta protektilo, la plej eta ŝirmilo krom la korpoj de la jam mortitaj kamaradoj." Edward Wozinski, usona soldato
"Mi haltiĝas en la akvo kaj mi algluiĝas kontraŭ tetraedro kun du aliaj kaŭritaj soldatoj dekstre. La kugloj resaltas ĉirkaŭ ni sen min atingi, kiam la du knaboj sinkas, pafitaj. Liaj korpoj estas forportitaj de la ondoj. Mi rampas maldekstren. Necesas transpaŝi korpojn, ĉirkaŭiri bruliĝantajn tankojn... Mi kuŝiĝas malantaŭ tetraedro, sub la malamika mitralado. Post dek minutoj mi sentas, ke oni tiras miajn piedojn. Estas unu el miaj kamaradoj kiu nevole vekas min! Kvar tabloidoj da Dramamine ensorbitaj sur la marŝipo endormigis min dum la batalo!"
Karl Wolff, usona soldato 
"Estis mia pafbapto. Mi estis en nenormala stato. Mi ne plu timis morti. Mi estis terurigita ĉar mi konsciis, ke mi faris veran murdon. Mi klare vidis lian vizaĝon kiam ili saltis en la akvon kaj la krispan konvulsion kiam mi trafis ilin. Sed tio estis la regulo: se mi ne mortigas lin, li mortigas min!"
Heinrich Severloh, germana kaporalo
"...Bombo eksplodis kaj ni estis ĵetitaj kiel branĉoj kontraŭ muro. Ĉiuj fenestraj vitroj dissplitiĝis, la ardezoj estis forŝiritaj. Mi aŭdis mian patron kiu diris "Mi ne kredas, ke ni eliros vivantaj!" ... Tremantaj pri timo ni iris en la tranĉeon de la familio Bachelet. Dek personoj. Usona soldato trovis nin. Li miris, ke ni estis tie. Li foriris kun mia patro. Post du horoj li ne estis reirinta do ni iris al la plaĝo. Infernal etoso! Ni marŝis ĝis la maro transpaŝante la vunditajn soldatojn kaj la mortintojn. Kiam mi atingis la dunon, mi vidis ŝipojn, milojn da ŝipoj, same kiel veran urbon sur la maro. Kaj, tiumomente, mi falis teren, mi ekploris kaj mi ne kapablis fari plian paŝon antaŭen. Mia patro staris kelkajn metrojn sube, ŝirmita en truo fosita en la sablo. De supre, sur la monteto, la Germanoj ankoraŭ bombadis la plaĝon. Mi kredas, ke mi estis la sola knabino sur plaĝo de la Elŝipiĝo tiun tagon!"
Janine Gazengel, franca loĝantino apud Arromanches 
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire