jeudi 4 juillet 2013

Eksterordinara nutraĵvendejo


     Okaze de la ĝenerala asembleo de la asocio Esperanto Normandio, Hori Jasuo, Arai Toŝinobu, Gigi kaj mi alvenis en la urbeton Bricquebec la antaŭan tagon, vendrede posttagmeze, la 21 an de junio.
    Jasuo kaj Toŝinobu tranoktis en privata gastejo kaj ni en nia loĝaŭto iom ekstere de la urbeto.


      Atendante la taŭgan horon por vespermanĝi en rekomendinda restoracio, ni promenadis tra la urbo. Posttagmeze ni jam rimarkis tiun belan eksmodan magazenon fronte al la urbodomo. Ĝi estas simpatia nutraĵvendejo.
     Gigi estis rigardanta la fruktojn prezentitaj sur la verda-blua maldekstra ĉareto kiam la nutraĵvendisto venis al ŝi, rigardis nin, la tri virojn kaj diris : "Bonvolu eniri la magazenon, mi montros ion al vi !"

     "Jen, vidu !" diris la afabla viro montrante la internon de la magazeno. Ni surprize malkovris ion tute neatendita. Tuj revenis en mia memoro bildojn de mia infanaĝo, kiam multiĝis en ĉiuj urboj kaj vilaĝoj tiaj nutraĵvendejoj.

     Fiere la proprietulo rakontis kiamaniere li restaŭris la magazenon kiam li aĉetis ĝin antaŭ 13 jaroj. Tiam ĝi estis tre difektita kaj tute ne taŭga por modernaj vendkondiĉojn. Helpe de arkivoj, fotoj kaj multaj malnovaj aĵoj malkovritaj subtegmente, li ekkomencis la restaŭron.
 
     Tre klare la celo de la posedanto, s-ro Lenoir, estis renovigi la nutraĵvendejon same kiel ĝi estis en la komenco de la XXan jarcenton, aldonante la nepre necesajn kaj devigitajn modernaĵojn de ĉiu magazeno proponante manĝaĵojn al la aĉetantoj.
 
     Por ornami la diversajn etajn kaj iom labirintajn lokojn de sia nova trezorejo, ges-roj Lenoir reuzis ĉiujn malnovajn reklamojn de la antaŭa tempo. Feliĉe por ili, la antaŭajn proprietuloj de tiu ĉi vendejo nenion forĵetis ! Ili nur metis la malnovajn aĵojn en la subtegmento.
 
     Aperas, ke ges-roj Lenoir faris la bonan elekton ! Dum kvazaŭ ĉiuj malgrandaj nutraĵvendejoj tiaj malaperis en ĉiuj vilaĝoj kaj urboj, tiu ĉi bele prosperas. 
    Tie la kvalito de la varoj kaj la afableco de la vendistoj estas la plej bona propagando. Tie, same kiel dum mia infanaĝo, oni povas aĉeti podetale nur tion kion oni bezonas. Ne pli ol necese ! Ne tri skatolojn de iu ajn podukton kiam unu sufiĉas !
 
     Ni estis ege feliĉaj aŭskultante la klarigojn de s-ro Lenoir. Eble Jasuo raportos en iu estonta verko tion kion li travivis en tiu ĉi eksterordinara vendejo ? Estus interese legi kiamaniere li travivis tiun neatenditan sperton.
 
 
 
 
 

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire