Ĉu ĉar nia vizitita urbo en Uzbekio estis Samarkando ? Ĉu ĉar tiu nomo revigis nin de tre tre longe ? Mi ne scias la veran kialon (verŝajne ambaŭ kialoj kaj aliaj kiujn ni malkovris tuj post nia alveno). La fakto estas ke mi restas sub la ĉarmo de tiu ĉi belega urbo !
Nia granda avantaĝo kompare kun la ordinaraj turistoj estas ke ni povis prepari nian itineron kaj nian programon laŭ niaj ,propraj deziroj post legado de diversaj gvilibroj kaj vojaĝraportoj aŭ videkzameno de dokumentaj filmoj.
Alia avantaĝo : ni havis je nia dispono dum la tuta restado nian privatan aŭton kies ŝoforo veturigis nin ie ajn, iam ajn, kadre de la difinita programo aŭ ekster tiu programo. Tial ni senhaste povis admiri, foti aŭ filmi, admiri, antaŭeniri aŭ malantaŭeniri sen aŭdi la riproĉojn de nia akompananto kaj de la surloka gvidantino al kiu la organizanto klarigis kiamaniere ni deziris viziti.
Sed verŝajne la plej granda avantaĝo, tiu kiu permesis tian sukcesan vojaĝon estas nia samarkanda esperantisto ! Li anoncis de la komenco, tuj post nia alveno, ke li estos por ni disponebla 25 horoj tage, 8 tagoj semajne !!! Tion li preskaŭ plenumis kaj ni neniam estos sufiĉe dankemaj al li !
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire